Ευγνωμοσύνη

Τι είναι η ευγνωμοσύνη και γιατί είναι τόσο σημαντική. Την ακούμε συνέχεια, αλλά τη νιώθουμε άραγε;

"Η ευγνωμοσύνη είναι το κλειδί της ευημερίας" μου έλεγαν, αλλά τι ήταν αυτή η ευγνωμοσύνη; και πως να ευγνωμονώ όταν δεν μου ήταν εύκολο ούτε καν να πω ευχαριστώ. Ναι! εντάξει στα απλά πράγματα (μου άνοιγε κάποιος την πόρτα έλεγα "ευχαριστώ"), αλλά στα σημαντικά; ... Ασυνείδητα για μένα το ευχαριστώ ήταν μια ένδειξη αδυναμίας. Για λόγους ευγένειας το έλεγα, αλλά κανένα συναίσθημα δεν είχα. Η' μάλλον είχα ... Φόβο ... αλλά αυτό ας το αφήσουμε για ένα άλλο άρθρο.

Τι να κάνω λοιπόν; αφού οι δάσκαλοί μου μου έλεγαν ότι η ευγνωμοσύνη είναι σημαντική, αποφάσισα να τη μάθω. Και άρχισα να κάνω μια λίστα όπως μου είχαν πει ... "Ευγνωμονώ που είμαι υγιής, ευγνωμονώ που έχω φίλους, ευγνωμονώ που εκείνο, που το άλλο". Αλλά και πάλι κανένα συναίσθημα δεν είχα. Εξ άλλου όλα αυτά τα είχα δεδομένα.

Μέχρι που κατάλαβα... Ευγνωμοσύνη είναι η χαρά και η εκτίμηση για αυτά που έχουμε και αυτά που μας δίνονται, όχι γιατί μας οφείλονται, αλλά γιατί μας προσφέρονται. Είναι η εκτίμηση που νιώθουμε προς αυτούς που μας τα προσφέρουν. Πρώτα απ' όλα όμως πρέπει να τα αναγνωρίσουμε, να κάνουμε ένα διάλειμμα από τις πολύβουες σκέψεις μας, και να τα δούμε. Και τέλος να αφεθούμε να χαρούμε.

Και αν η ευγνωμοσύνη δεν σας είναι γνώριμη στην καθημερινότητά σας, κάντε ένα μικρό διάλειμμα και θα τη γνωρίσετε. Ας πούμε λοιπόν ότι περπατάτε στο δρόμο, δώστε ένα μόνο λεπτό από τη ζωή σας, ένα μόνο λεπτό από το 24ωρο σας, και κάντε ένα διάλειμμα. Μην ανησυχείτε! Κανείς δεν θα σας κλέψει τις σημαντικές σκέψεις σας. Μπορείτε να γυρίσετε σε αυτές σε ένα λεπτό. Κοιτάξτε τον ουρανό ή ένα δέντρο, ένα λουλουδάκι, ένα όμορφο κτίριο. Συγκεντρωθείτε σε αυτό και πάρτε μια βαθιά ανάσα. Δείτε τα χρώματά του, αγγίξτε το. Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε πώς θα ήταν αν δεν υπήρχε. Ναι! ο κόσμος θα ήταν λιγότερος χωρίς αυτό! Αν έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου νιώσετε χαρά που υπάρχει στο δρόμο σας... αυτό είναι ευγνωμοσύνη!

Όταν το πρωτοκατάλαβα, για να το εμπεδώσω, άρχισα κάθε βράδυ να ξαναθυμάμαι όλες αυτές τις μικρές στιγμές μέσα στη μέρα μου που ένιωσα χαρά, που ένιωσα ευγνωμοσύνη... και ήταν υπέροχα!!

... Χαίρομαι τη στιγμή που ο μικρός μου γάτος είναι κουλουριασμένος στα πόδια μου, που νιώθω την απαλάδα της γούνας του, και την παρέα του. Νιώθω Χαρά! και τον ευγνωμονώ που υπάρχει στη ζωή μου και την κάνει πλουσιότερη... που μου προσφέρει όλα όσα μου προσφέρει και μου δίνει ένα ακόμα ερέθισμα για να νιώθω χαρά!

... Χαίρομαι όταν τρώω ένα όμορφο γλυκό, και σε αυτή την περίπτωση η ευγνωμοσύνη είναι προς πολλούς... από το ζώο που μπορεί να έχει προσφέρει την πρώτη ύλη, π.χ. το γάλα - αλήθεια έχετε ποτέ σκεφτεί πόση λιγότερη θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχαν τα ζώα; - έως τον ζαχαροπλάστη που το έφτιαξε και τον καταστηματάρχη που το πουλάει. Χωρίς όλους αυτούς εγώ δεν θα μπορούσα να απολαύσω αυτή τη γεύση, δεν θα είχα τη χαρά αυτής της γεύσης, και γι' αυτό τους ευγνωμονώ! Τους ευγνωμονώ γι΄αυτό το συγκεκριμένο πράγμα. Δεν τους ξέρω, δεν ξέρω τι άνθρωποι είναι στην καθημερινότητά τους, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα έχουν συμβάλλει να έχω μια ακόμα απόλαυση!

... Και σίγουρα χαίρομαι και ευγνωμονώ και άλλα πολλά και πολλούς στη καθημερινότητά μου!

Και τι κερδίζουμε όταν νιώθουμε ευγνώμονες; Πολύ απλά ...Πέρα από το ότι έλκουμε και άλλο από αυτό που νιώθουμε (και άλλη αφθονία Χαράς), η καθημερινότητά μας είναι ομορφότερη!

Ευγνωμοσύνη & Σύγκριση

Ακούω μερικούς ανθρώπους να λένε ότι αντιλαμβάνονται την ευγνωμοσύνη μέσω της σύγκρισης.

Κατά την άποψή μου, η ευγνωμοσύνη με κανένα τρόπο δεν μπορεί να είναι συγκριτική. Δεν νιώθω ευγνωμοσύνη επειδή είμαι υγιής συγκρινόμενος με κάποιον άλλο που δεν είναι. Νιώθω ευγνωμοσύνη, δηλαδή χαρά, γιατί έχω την όρασή μου και βλέπω όλες τις ομορφιές που είναι γύρω μου. Γιατί μπορώ και περπατάω και να πηγαίνω σε μέρη που μ΄ αρέσουν και αγαπώ, κλπ, κλπ.

Η σύγκριση ευνοεί την ξεχωριστότητα και όσο σκληρό και αν ακούγεται την ανάγκη να υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν, δεν είναι, προκειμένου εγώ να συγκρίνομαι και να λέω: Ναι! Είμαι καλά και ευγνωμονώ! Η ευγνωμοσύνη με σύγκριση προϋποθέτει ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να είναι λιγότερο τυχεροί από μένα, και - δεχόμενοι τις αντίστοιχες συμπαντικές&μεταφυσικές πεποιθήσεις για τα μαθήματα ζωής- να πρέπει να υπάρχουν, να γεννιούνται τέτοιες ψυχές, προκειμένου να μαθαίνω εγώ την ευγνωμοσύνη. Δηλαδή κάποιοι να βιώνουν τον πόνο και την έλλειψη για να είμαι εγώ ευγνώμων. Όχι! Ας μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες όχι γιατί έχουμε κάτι που δεν έχουν οι άλλοι, αλλά γιατί χαιρόμαστε που έχουμε αυτά που έχουμε: Βλέπουμε, ακούμε, περπατάμε, απολαμβάνουμε, σχετιζόμαστε και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα!!

Ευγνωμοσύνη & Αφθονία

Θυμάμαι κάποτε, ένας δάσκαλος μου, είχε πει:"Εαν κάνατε, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, ένα δώρο σε ένα φίλο και αυτός το δεχόταν ψυχρά, αδιάφορα, χωρίς χαρά, για να μη πω και ξινίζοντας τη μούρη του, θα του ξάνακάνατε ποτέ δώρο; ... Έτσι είναι και το σύμπαν, αν δεν δέχεστε με ευγνωμοσύνη τα δώρα του, τα απλά και καθημερινά, δεν θα σας ξαναδώσει τίποτα. Όταν όμως τα δέχεστε με χαρά τότε θα συνεχίζονται να έρχονται!"

Μπέσσυ Κωνσταντινέα

... και ενα μικρό παραμύθι που μιλάει για την Ευγνωμοσύνη και όχι μόνο!

κάντε κλικ στο παρακάτω κουμπί